Gdy zobaczyłem oceny na filmwebie bardzo się zdziwiłem. Rzeczywiście za mało. Scenografia nieziemska, aktorstwo na najwyższym poziomie i co tu dużo pisać, wszystko było takie autentyczne. Sam Gatsby, jako postać - zagadka do rozszyfrowania i wielki milioner prezentował się świetnie w tych białych strojach - współcześni aktorzy mogliby się wiele nauczyć od Roberta Retforda. Czuć było w nim to spięcie, tą powagę, sztywne przywiązanie do etykiety i oszczędność w ruchach i emocjach. Motyw białych róż genialny - Donald Sutherland mówił w jednym wywiadzie, że podsunął go później twórcom Igrzysk Śmierci i prezydent Snow zyskał duszę. W ogóle świetna opowieść o romantyku żyjącym w nieromantycznych czasach. Wielu widzów widocznie takie obrazy drażnią, lub się na nich nudzą, ja nie uświadczyłem ani chwili nudy. Zakończenie nie rozczarowało. To jak rozwiązuje się akcja, pojawienie się ojca, ostatnie sceny - dopinają starannie fabułę. Pojawił się nawet taki mały, a znaczący plusik - oto sam nieosiągalny Gatsby, zyskał w końcu przyjaciela.

jakie 10 jak 7?