Takie nieodparte wrażenie miałem od początku filmu po napisy końcowe.
Mimo, że nie oglądałem jeszcze tego filmu, który był ponoć inspiracją dla Allena!

Szczególnie postacie wydały mi się bardzo bergmanowskie. No i: sceneria, ogólny zarys fabuły jak i kilka cząstkowych elementów. Pytanie o boga, starcie mistyki z racjonalizmem ect...
Oglądając film przypominały mi się rozmaite filmy i sceny z filmów szwedzkiego mistrza.

No i Allenowski dodatek: humor i swego rodzaju sekso-cynizm (może nawet - sekso-nihilizm?, sekso-fatalizm?).

Mieszanka piorunująca, ale bez eksplozji (znaczy się - film nie uległ zniszczeniu).

Bardzo mi się podobało.

8/10