Zupełnie nie rozumiem, dlaczego ten film ma tak wysoką ocenę. Nigdy nie zakładałam, że jakikolwiek sequel "Halloween" dorówna choć w jednej dziesiątej oryginałowi Carpentera, ale szóstka to jedna wielka pomyłka, począwszy od fabuły na grze aktorów kończąc. Gdy patrzyłam na tępą, drewnianą buźkę Paula Rudda, miałam do końca nadzieję, że zjawi się Michael i zmyje mu z twarzy ten debilny uśmieszek. Niestety. Gość ocalał. Nie wybaczę tego Myersowi...

Od początku byłam uprzedzona do tej części, jeszcze długo przed obejrzeniem. Sekta? To ma być jakiś żart? Jak ja lubię, gdy twórcy przez małe "t" silą się na ekstrawagancję. Co za durny wymysł, by Michaelem kierowali nawiedzeni kolesie. To psuje cały urok tej postaci, obdziera ją z tajemniczości. Wypaczając motywy postępowania małego Michaela, wypacza się cały sens "Halloween". Takie jest moje zdanie.

Muszę wziąć długą kąpiel i zmyć z siebie wspomnienie tego filmu. Nie dziwię się, że w "Halloween 20 lat później" nie nawiązywali w żaden sposób do szóstki. Chwała im za to.