Nie odmówię i tym razem Solondzowi pomysłowości w ośmieszaniu swojego narodu. W gorzki sposób opisuje zmarnowane życie trzydziestolatka, który zawsze wszystko dostawał za darmo. Na ekranie gości jak zwykle szereg antypatycznych postaci, aktorstwo jest na najwyższym poziomie (lecz widać że reżyser nadal wpływa na styl gry, wymagając maksimum powagi), a rzeczywistość miesza się tu z koszmarami. Jest dobrze... Ale mogło być lepiej...
Tym razem chyba zabrakło mi dozy czarnego humoru, który jest wizytówką reżysera. Wierzę iż potrafiłby nakręcić dobry film i bez tego (bo "Witajcie w domku dla lalek" w gruncie rzeczy jest dość łagodne) ale tutaj starał się na siłę odbić od własnego image'u, by pokazać- "patrzcie umiem robić filmy bez zboczeńców i dewiatów".
Gdyby ten argument nie był dostateczny, muszę dodać iż "Czarny koń" robi się pod koniec monotematyczny, dosłowny i strasznie ckliwy. Poczułem się zawiedziony puentą, która nie odkrywa nic nowego, a zwyczajnie podsumowuje stosunki wszystkich bohaterów względem Abe'a.
Mimo to film jest jak najbardziej godny polecenia. Fani reżysera mogą brać w ciemno. Większy zawód ich nie spotka.