W debiutanckim filmie Alana Pakuli jest kilka scen, kilka dialogów i obrazów , których nie sposób zapomnieć .Pakula uczynił atutem "Bezpłodnej kukułki" fakt, że Liza Minelli i Windell Burton to właściwe para antyamantów .Dzięki intuicji rezysera oraz znakomitej grze wykonawców głównych ról ta opowieść od poczatku ma tyle świerzości , siły emocjonalnej i autentyzmu , że para bohaterów szybko staje się nam bliska .Krótko ostrzyzona "okurnica "sprawia wrazenie dziwaczki , szturmem próbuje zwrócic na siebie uwage cichego, skromnego "mola książkowego"Jerry Payne świerzo upieczony student biologii broni się przed nieugietą i irytującą adoracją Pookie Adams , także rozpoczynającej studia , lecz ustępuje bardziej z bezradności niż zaintereswoania dziewczyną.W szarżach i "spektaklach" Pookie kamuflujących jej kompleksy i niepokoje , Jerry stopniowo dostrzega jednak swoisty urok, oryginalność i wewnętrzne bogactwo .Alan J.Pakula z olśniewającą subtelnością ukazuje , jak Pookie rozbudza w Jerrym potrzebę dawania miłości.Zachwyca scena w której dochodzi do pierwszego pocałunku, póżniej sekwencja erotyczna , a raczej wstęp do zbliżenia , arcykomiczny i wzruszający zarazem
.Żal więc gdy pojawiaja się gorzkie tony zwiastujące finał.Ale ani scenariuszowe i reżyserskie manipulacje , a prawda i prznikliwość decydują o filmowym wyrazie historii.